Vandaag doen we wat Sebas wil.

We gaan naar het Caversham wildlife park, dit ligt in het Whitemanpark boven Perth.

Een half uurtje rijden van Janebrook, dus dat valt mee.

Het belooft weer een warme dag te worden, de lucht is al strakblauw, de zon steekt, dus zonnebrand mee.

Het park is een oase van rust. Typisch Australisch, veel picknick plekken met uiteraard allen voorzien van 2 BBQ-platen.

Oké, hier komen we niet voor, we komen voor het Caversham wildlife park.

Dineke levert ons hier af, zij heeft met een vriendin in het Whitemanpark afgesproken bij een coffeeshop.

De ingang komt ons al bekend voor, gelijk aan de vorige keer.

Zo, even betalen bij de kassa en hop, we zijn binnen.

Caversham is een kleine zoo met typisch australische dieren en vogels. We gaan natuurlijk voor de kangoeroes en de koala's.

Het is komisch dat we hier ook dieren en vogels zien in kooien terwijl wij ze in Queensland ook in het wild hebben gezien, zoals de Cassowari (deze zagen we in Daintree forest).

Het is prima te doen hier, we zijn niet de enige bezoekers, we horen ook Duits praten bv.

Bij de ingang hebben we een tijdschema gekregen met voedertijden en voorstellingen.

Als eerste op de lijst is er een soort show met een aantal dieren en vogels die we van dichtbij mogen bekijken.

Hé, er is een nieuw gebouw neergezet waar we moeten zijn voor de show.

Nou, naar binnen dan maar, de show start over 5 minuten.

Dan klinkt er muziek en komen we in een grote hal met op de grond boomsnippers e.d.

We zijn denk ik met zo'n 40 man en kunnen doorlopen tot aan het eind van de hal.

Er klinkt een stem en we zien de jongen van wie de stem is in het midden staan van de hal.

Hij heet ons welkom en roept om beurten een helper naar voren die 1 of meer dieren/vogels vasthoudt.

Op het eind zijn er zo'n 12 tot 14 verschillende dieren en vogels te zien.

Waar wij staan is een koord gespannen dat nu weggehaald wordt. We mogen alles van dichtbij zien en vragen stellen aan de helpers.

Eerst 3 papagaaien, een zwarte, een rode en een witte. Dan 3 soorten salamanders. Daarna 2 uilen en de Kookaburra, de vogel met het typische lach-geluid.

Dan volgen 2 albino-kangoeroes met een kleine wallibi. Alle drie zijn ze hier geboren en door de helpers grootgebracht. Ze zijn dus niet bang voor ons.

Tenslotte volgt de wombat een soortgenoot van de koala. Dit is zo'n aandoenlijk beestje, weegt wel 20-30 kilo en een helper zit met dit beest op een bank.

Je mag er naast gaan zitten en een foto maken. Aandoenlijk, dat is het goede woord.

We staan weer buiten en gaan naar de wei met kangoeroes.

Hier liggen er wel 100 in het zonnetje te genieten. Ze zijn totaal niet bang van mensen en latten zich aaien.

Ik maak veel foto's hier, dit maak je nergens anders mee dan hier. Grote, kleine, bruine, grijze, witte, alle soorten zijn hier.

Er staan een aantal grote voederbakken met deksel. Hier mag je een handje uit pakken en aan de kangoeroes geven. Ze eten letterlijk uit je hand.

Poeh, wat is het warm zeg. We besluiten door te lopen en via 'Molly farm' naar de koala's te gaan.

Molly farm is een boerderij zoals wij die kennen. Er zijn konijnen, kippen, een ezel, een emoe, koeien, varkens en paarden. Ook zien we geiten en schapen.

Dit kennen we dus ook van thuis.

Dan lopen we langs de struisvogel en ja hoor, daar zijn ze, de koala's.

De typische eucalypthusgeuren komen ons tegemoet.

Wat een lieve beestjes zijn het toch. Grijs van kleur, het lijken wel knuffelbeestjes.

Gelukkig zijn ze er een aantal net wakker en aan het eten. Er is een koala die 2 kleintjes meesleept, een op haar rug en een aan haar buik.

De verzorger zegt dat het niet haar eigen kinderen zijn, ze is een soort tante voor de 2, maar het gaat uitstekend met ze.

Oké, het is nu half 3 en we kunnen nog even voor de 2e keer naar de hal met de verschillende dierne en vogels.

Dan is het weer tijd om Dineke op te zoeken zodat we voor de verkeersdrukte thuis zijn.

We lopen het Whitemanpark in en zoeken naar Dineke. Waar is ze?

We lopen naar het restaurant wat hier is en Sebas roept 'Dineke'.

In de verte horen we antwoord. Ja, daar loopt ze, 100 meter verderop.

We besluiten wat fris te nemen bij het restaurant met een sandwich.

Wat een heerlijk ontspannen dag hebben we weer gehad. Leuk, dat we de Australische fauna weer eens gezien hebben.