onze laatste reislog

Zo, onze laatste reislog van deze vakantie.

Vannacht met een beetje vertraging van een half uur vertrokken van Perth richting Hong Kong.

Het is een rustige vlucht, we zitten in het midden 4 stoelen op eenrij en gelukkig blijven we met zijn 3-en, dus ruimte genoeg.

Films kijken, tv kijken, spelletjes, doen vervelen doen we ons nier maar al snel gaan de lichten uit.

We krijgen genoeg te drinken en te eten maar honger hebben we niet, wel dorst.

Halverwege de ochtend krijgen we wat turbulentie en de riemen moeten dan om.

Sebas ligt te slapen, helaas ook hij moet de riemom en valt hierna gelukkigweer in slaap.

Peter en ik hebben hazeslaapjes.

We komen er goed vanaf en de daling wordt ingezet en we staan weer op de grond van Hong Kong airport, waar we 6 1/2 week ook al waren.

Helaas hebben we een lange stopover van16 uur en Peter heeft een kamer genomen in het Regal hotel airport.

We moeten toch weer een formulier invullen endoor de douane. Dit is een soort immigratie-formulier dat je dus bezoeker bent. We krijgen wel een mooie stempel in ons paspoort van de doauneman en lopen dan door richting de enorme aankomsthal.

We vragen waar we naar toe moeten voor het hotel en een vriendelijke behulpzame jongen wijst on de weg; pfff mijn benen gaan nu wel protesteren en mijn rug, we hebben natuurlijk weer veels te veel bij ons.

Maar goed nadat we zowat de hele grote hal zijn doorgelopen, mooi en goed overzichtelijk zien we het hotel toch nog een heel stuk lopen. Het is druk bij het inchecken, ik zit samen met Sebastiaan te wachten en wie zie ik: jawel Johnny de Mol!!!!!!!!!! met 2 andere mensen... ik zeg hoi Johnny....jij ook hier in Hong Kong hij lacht wat en loopt voorbij..... zonde te laat voor een foto maar misschien zien we hem nog.

We krijgen een kamer toegewezen niet degene die we zouden krijgen .....maar we zijn superverbaasd, we hebben een spa room, de naam is 'Karma suite'.

Deze kamers, een stuk of 15, hebben allemaal namen zoals Nirvana, Shakra en Shanti enz.

Werkelijk, ik waan me in een soort sprookje, een enorm hemelbed staat er, een eigen grote sauna, een enorm ovaal bad/whirlpool en buiten op het balkon staat een jacuzzi.

Een inloopdouche waar je met zijn 3-en in kan staan en allerlei stralen op je krijgt.

Een apart toilet, een nespresso machine, eenflatscreen van 50'met weet niet hoeveel zenders en gratis wifi-internet,wauw... we hebben heel wat hotelkamers deze vakantie gehad maar deze is toch wel heel mooi.

Helaas voor een paar uurtjes, we nemen een douche met lekker bad en douchespu.

We kunnen ook nog ontbijten tot 11:00 uuren dat doen we dan ook.

Hierna duiken we in het hemelbed met zijn 3-en, plek genoeg.

Na 5 min lig ik dus al in dromenland ..... Sebastiaan ook en Peter, tja dat weet ik dus niet meer.

Welterusten............ het is hier in Hong Kong erg slecht weer veel regen, wel 32 graden,en ze verwachten storm.

We hadden niet echt plannen gemaakt om nog de stad in te gaan omdat we van te voren niet wisten of we wel van de airport af mochten, maar we zijn blij dat we bij onze eerste stopover toen we begonnen aan deze reis (6 1/2 week terug)al de boeddha hebben gezien en het centrum. Toen scheen de zon de hele dag.

Nu is het dus zwaar bewolkt en regent het hard het is erg somber en grijs,en erg benauwd buiten.

We blijven dus hier in het hotel en gaan zo eten ergensop de HK-airport.

Wel 100 eettentjes zijn hier, dus keuze genoeg.

Vannacht gaan we vliegen om 0:10uur, dan duurt de vlucht dik 12 uuren dan ... tja, dan zijn we weer op Nederlandse bodem.

Dus zoals ik begonnen ben met deze log: dit is ons laatste echte grote verslag van deze fantastische onvergetelijke Australische vakantie.

caversham wildlife park

Vandaag doen we wat Sebas wil.

We gaan naar het Caversham wildlife park, dit ligt in het Whitemanpark boven Perth.

Een half uurtje rijden van Janebrook, dus dat valt mee.

Het belooft weer een warme dag te worden, de lucht is al strakblauw, de zon steekt, dus zonnebrand mee.

Het park is een oase van rust. Typisch Australisch, veel picknick plekken met uiteraard allen voorzien van 2 BBQ-platen.

Oké, hier komen we niet voor, we komen voor het Caversham wildlife park.

Dineke levert ons hier af, zij heeft met een vriendin in het Whitemanpark afgesproken bij een coffeeshop.

De ingang komt ons al bekend voor, gelijk aan de vorige keer.

Zo, even betalen bij de kassa en hop, we zijn binnen.

Caversham is een kleine zoo met typisch australische dieren en vogels. We gaan natuurlijk voor de kangoeroes en de koala's.

Het is komisch dat we hier ook dieren en vogels zien in kooien terwijl wij ze in Queensland ook in het wild hebben gezien, zoals de Cassowari (deze zagen we in Daintree forest).

Het is prima te doen hier, we zijn niet de enige bezoekers, we horen ook Duits praten bv.

Bij de ingang hebben we een tijdschema gekregen met voedertijden en voorstellingen.

Als eerste op de lijst is er een soort show met een aantal dieren en vogels die we van dichtbij mogen bekijken.

Hé, er is een nieuw gebouw neergezet waar we moeten zijn voor de show.

Nou, naar binnen dan maar, de show start over 5 minuten.

Dan klinkt er muziek en komen we in een grote hal met op de grond boomsnippers e.d.

We zijn denk ik met zo'n 40 man en kunnen doorlopen tot aan het eind van de hal.

Er klinkt een stem en we zien de jongen van wie de stem is in het midden staan van de hal.

Hij heet ons welkom en roept om beurten een helper naar voren die 1 of meer dieren/vogels vasthoudt.

Op het eind zijn er zo'n 12 tot 14 verschillende dieren en vogels te zien.

Waar wij staan is een koord gespannen dat nu weggehaald wordt. We mogen alles van dichtbij zien en vragen stellen aan de helpers.

Eerst 3 papagaaien, een zwarte, een rode en een witte. Dan 3 soorten salamanders. Daarna 2 uilen en de Kookaburra, de vogel met het typische lach-geluid.

Dan volgen 2 albino-kangoeroes met een kleine wallibi. Alle drie zijn ze hier geboren en door de helpers grootgebracht. Ze zijn dus niet bang voor ons.

Tenslotte volgt de wombat een soortgenoot van de koala. Dit is zo'n aandoenlijk beestje, weegt wel 20-30 kilo en een helper zit met dit beest op een bank.

Je mag er naast gaan zitten en een foto maken. Aandoenlijk, dat is het goede woord.

We staan weer buiten en gaan naar de wei met kangoeroes.

Hier liggen er wel 100 in het zonnetje te genieten. Ze zijn totaal niet bang van mensen en latten zich aaien.

Ik maak veel foto's hier, dit maak je nergens anders mee dan hier. Grote, kleine, bruine, grijze, witte, alle soorten zijn hier.

Er staan een aantal grote voederbakken met deksel. Hier mag je een handje uit pakken en aan de kangoeroes geven. Ze eten letterlijk uit je hand.

Poeh, wat is het warm zeg. We besluiten door te lopen en via 'Molly farm' naar de koala's te gaan.

Molly farm is een boerderij zoals wij die kennen. Er zijn konijnen, kippen, een ezel, een emoe, koeien, varkens en paarden. Ook zien we geiten en schapen.

Dit kennen we dus ook van thuis.

Dan lopen we langs de struisvogel en ja hoor, daar zijn ze, de koala's.

De typische eucalypthusgeuren komen ons tegemoet.

Wat een lieve beestjes zijn het toch. Grijs van kleur, het lijken wel knuffelbeestjes.

Gelukkig zijn ze er een aantal net wakker en aan het eten. Er is een koala die 2 kleintjes meesleept, een op haar rug en een aan haar buik.

De verzorger zegt dat het niet haar eigen kinderen zijn, ze is een soort tante voor de 2, maar het gaat uitstekend met ze.

Oké, het is nu half 3 en we kunnen nog even voor de 2e keer naar de hal met de verschillende dierne en vogels.

Dan is het weer tijd om Dineke op te zoeken zodat we voor de verkeersdrukte thuis zijn.

We lopen het Whitemanpark in en zoeken naar Dineke. Waar is ze?

We lopen naar het restaurant wat hier is en Sebas roept 'Dineke'.

In de verte horen we antwoord. Ja, daar loopt ze, 100 meter verderop.

We besluiten wat fris te nemen bij het restaurant met een sandwich.

Wat een heerlijk ontspannen dag hebben we weer gehad. Leuk, dat we de Australische fauna weer eens gezien hebben.

rust in Janebrook

Weinig te melden vandaag.

Lang uitslapen, even naar het winkelcentrum voor wat melk en brood.

Er komt familie vanmiddag, een dochter van Dineke met aanhang, dus we kunnen ons Engels weer even ophalen en onze herinneringen van de vorige keer (2008).

Deze dag kabbelt voort en voor we het weten is het weer avond.

Morgen staat er ook niets op de planning.

Donderdaggaan we naar Caversham Wildlife park, daar kunnen we de kangoeroes, koala's en andere dieren van dichtbij zien en aanraken.

perth city

Zo, vandaag gaan we met zijn 2-en naar de stad.

Het heeft vanochtend keihard geregend, dat zie je aan de plassen op straat.

Maar als we naar de bushalte lopen is het droog en het zonnetje schijnt, strakblauwe lucht.

We weten het nog van de vorige keer, je pakt de bus 314 om de hoek bij Dineke.

Deze bus brengt je in Midland bij het beginpunt van de sneltram naar Perth city.

Een daytripper is het goedkoopste kaartje voor ons, kost AU$ 11 p.p. voor een hele dag bussen en treinen.

De bus rijdt maar 1x per uur, dus we pakken 'm van 10:30uur.

De rit duurt25 minuten met ca. 20 stops. Steeds weer stappen er enkele reizigers in en een enkeling stapt uit.

Zo we zijn bij Midland station. We kunnen zo doorlopen vanwege onze daytripper en moeten 5 minuten wachten. Daar komt de sneltram, hij lijkt veel op de metro bij ons alleen een paar jaar ouder.

We hebben plek zat omdat dit het beginpunt van de lijn is. Je zit in de lengterichting van het rijtuig, wel even wennen, want meestal zit je zoals in een auto.

Na 20 minuten rijden we het treinstation van Perth binnen, hier is het aanzienlijk drukker.

Gelukkig weten we hoe we moeten lopen, de roltrap op naar boven, de glazen loopbrug over en dan hup Myer in. Myer is te vergelijken met de Bijenkorf bij ons.

De spullen hier zijn duidelijk duurder dan bij andere warenhuizen, maar het is hier heerlijk rustig en zo kunnen we op ons gemak de hele zaak doorlopen.

Wat ons opvalt is dat het personeel direct vraagt of ze je kunnen helpen, maar als je zegt dat je alleen rondkijkt is het oké.

We verlaten Myer aan de andere kant en staan direct in de drukke winkelstraat, een wandelgebied.

Het is lunchtijd en dat kan je zien, heel veel kantoorpersoneel koopt een lunch met takeaway coffee, veel pie's, muffins, cheesecake etc.

Wij lopen nog even verder en bezoeken wat souvenirswinkels.

Tja, wat hebben ze niet hier, werkelijk alles. Veel goedkope spulletjes komen uit China, maar ach wat geeft dat, leuk om dit door te snuffelen.

Zo, om half 2 gaan we de coffee opzoeken. Ja, daar is een goed café.

Cappucino (large mug)met een vanilla-slice (soort tom pouce maar dan 3x zo groot)smaakt mij goed, Angeline neemt ook een cappucino met carrot-cake (ook supergroot en super lekker).

We staan weer buiten en merken dat het nu weer een stukker stiller is op straat, tja er moet immers gewerkt worden.

We lopen naar London Court, de beroemde winkelstraat met het uiterlijk van oud London. Erg smal steegje met typisch engelse gevels waar achter veel boetiekjes links en rechts.

Zo, de tijd vliegt, het is al half 4, laten we teruggaan naar Dineke en Brian.

De sneltram is er nog niet, op spoor 8 moeten we zijn voor de sneltram die uit Freemantle komt.

Weer 5 minuten wachten, daar komt ie. Instappen en wegwezen, dezelfde route als heen alleen natuurlijk nu terug.

In Midland moeten we een half uur wachten op de bus, dat valt tegen. Maar we kunnen ook bus 324 nemen i.p.v. 314, die rijdt iets eerder weg.

Terwijl we wachten komen er bussen aan met veel scholieren die van school naar huis gaan.

Je herkent ze aan de verplichte uniformen die ze dragen, de ene school heeft de kleur groen, de andere school weer blauw, de 3e school zwart.

De jongens dragen een colbertje, overhemd met stropdas, de meisjes hebben een lang jasje aan met een rok eronder.

Erg Engels dit, maar je hoeft je dan niet druk te maken over wat je aan moet naar school. En op school is dan ook iedereen gelijk, dat is ook wel een voordeel, wordt je niet afgerekend op je kleding.

Daar komt bus 324, we stappen in en rijden terug naar Janebrook waar Dineke en Brian wonen.

Weer een mooie dag achter de rug, wat brengt de dag van morgen dan wel niet?

hillarys en Aqwa

Vandaag gaan we naar Hillarys. Dit ligt 40km ten noorden van Perth aan de kust.

Hier is een marina, een grote jachthaven met allemaal winkels en restaurants.

Daarnaast is er een groot zoutwater-aquarium, Aqwa geheten, met hele grote haaien en schildpadden ... en ook stingrays met een spanwijdte van 2 meter.

Dat weten we nog van de vorige keer dat we hier waren.

Het regent vandaag met veel wind; echt hollands weer.

Het is druk bij het aquarium, veel vaders met jonge kinderen, waarom is ons een raadsel.

Maar goed, we zijn binnen en het lijkt of we niet weg geweest zijn.

Het grote aquarium waar de haaien zwemmen is omcirkeld door een lopende band, zodat je niet hoeft te wandelen maar gewoon kan blijven staan. Het is een glazen tube waar je doorheen gaat, overal zie je vissen gaan, links, boven en rechts van je. Net of je in het groot barriere rif bent.

Na 2 uur hebben we alles weer gezien en lopen naar de uitgang. Oeh, wat een zwarte lucht buiten, storm maar gelukkig droog.

Snel naar de jetty, waar de winkels zijn. Ook hier is het druk. We besluiten koffie te nemen met wat lekkers (vanilla slice, sausage-roll).

Zo, om half 4 rijden we weer terug, tjeetje wat veel auto's op zo'n zondag.

Thuis gekomen nemen we het er van, wijntje, biertje, zoutjes e.d.

Weer een lazy dag achter de rug, morgen gaan wij, Angeline en ik, naar de stad Perth.

Shoppen, souvenirs kijken en wellicht wat kopen ervan, nou we zien wel.

We pakken dan de bus en de sneltram naar het centrum.

Sebas blijft dan thuis bij Dineke, een paar kleinkinderen komen langs en dan kunnen ze allemaal wat buiten spelen.

yundalup, de papagaaien en BBQ

Zo, we gaan vandaag de papagaaien voeren én BBQ-en.

Het is weer een schitterende dag, volop zon, strakblauwe lucht en 24 graden.

Met zijn 5-en in de Sonata met stoelen, koeltassen, fotospullen en een grote zak papagaaienvoer op weg.

Voor ons is het erg moeilijk om direct de juiste route te vinden, voor Dineke die rijdt blijkt het ook erg lastig.

Bij elke junction vraagt ze Brian, die naast haar zit, of ze rechtdoor, rechts of links moet.

Gelukkig gaat het steeds net op tijd goed, af en toe wordt er gegokt, slechts 1 keer gaat het fout.

We rijden verkeerd, maar gelukkig kan de auto gekeerd worden, het is niet zo druk op de weg.

Na een uur rijden komt de omgeving ons ook weer bekend voor. De huizen die hier staan hebben van die typische gevels, het lijkt een beetje Amsterdam. Tegen elkaar aan gebouwd 3 etages hoog, sommige zelfs 4, en smal. Elk huis heeft ook een eigen kleur.

Dat kennen wij dus nog van de vorige keer en Angeline moet Dineke zeggen hoe ze moet rijden. Komisch toch?

Daar is het meer met de grote P-plaats.

We zien duiven en slechts een paar witte papagaaien. Een beetje teleurgesteld stappen we uit en lopen naar het park toe. We zijn niet de enigen, er zijn vooral gezinnen met jonge kinderen die hier in het gras liggen of rondlopen, fietsen etc.

We lopen naar een BBQ-plek inclusief banken en tafel. Zo, die is van ons vandaag.

Oké, Sebas loopt gelijk naar een open plek en gaat daar staan met voer in zijn handen en strekt zijn armen uit. Er komt nog niets aan.

Het lijkt wel of de vogels bang zijn.

Na zo'n 15 minuten landen er 2 papagaaien in het gras een meter of 3 naast Sebas.

Tjonge, wat zijn ze schuchter zeg, de vorige keren vlogen ze je letterlijk tegemoet.

Waarschijnlijk zijn ze volgevreten, zegt Dineke, want we zijn niet de enigen die voer bij zich hebben.

Maar de aanhouder wint. Uiteindelijk staan we alledrie met onze armen wijd de papagaaien hoog te houden. We maken wat foto's en video's van elkaar.

Komen jullie eten? roept Dineke naar ons, BBQ is klaar!

Smullen smullen smullen. Wat kan het leven toch heerlijk zijn. In de openlucht, 24 graden, zon, frisse lucht, broodje vlees met ui, wie doet ons wat.

Na het eten nog eens de papagaaien lokken en eten geven en dan is alles op.

Brian zit te slapen in zijn stoel, Dineke ruimt alles op.

Angeline en ik lopen naar het meer dat hier is. Wat een helder schoon water. Het is zeker 1 tot 2 meter diep en je ziet de bodem. Veel eenden, 2 zwarte zwanen op het water. We zien 2 langnek-schildpadden op de bodem voortkruipen.

Het park is erg schoon, geen vervuiling, zo kan het dus ook.

We lopen terug naar de BBQ, Brian is inmiddels wakker geworden, heeft alles in de auto gelegd en we kunnen zo terugrijden naar huis.

Dat doen we dus. Het is inmiddels al half 4, dus uurtje rijden dan zijn we rond half 5 thuis.

Deze keer geen foutieve afslagen, het gaat in 1 keer goed.

Morgen gaat het regenen, zegt Dineke. Kunnen we naar AQWA gaan, een zeeaquarium bij Hillarys marina.

Dat wil Sebas heel graag, zien we de grote haaien weer.

perth, laid back

Hoe laat zou het zijn?

Ik word wakker, maar het is stikkedonker.

Ik zoek mijn mobile en roep de tijd op, huh, half 10 al?

O ja, de ramen in onze slaapkamer zijn voorzien van rollershutters, daar komt geen spatje licht doorheen. Ik sta op, druk op de knop van de bediening en .... ja hoor het is stralend weer buiten, blauwe lucht en zon, veel zon.

Angeline wordt ook wakker en mummelt wat.

Ik schuif het slaapkamerraam open voor wat frisse lucht. Heerlijk, je ruikt de natuur.

Wat zijn de plannen voor vandaag.Laten we eerst eens uit bed komen, douchen, ontbijten en dan eens zien wat mogelijk is zo'n 1e dag na aankomst.

Dineke zit buitente lezen met naast haar de ipad. Ja, ook hier heeft het toegeslagen.

Goede morgen klinkt het 4 maal, ook Sebastiaan is inmiddels al opgestaan.

We besluiten wat te gaan wandelen in de omgeving, die is hier werkelijk prachtig. Er worden in de omgeving heel veel nieuwe huizen gebouwd. Het is hier behoorlijk heuvelachtig waar Dinke en Brian wonen, dus je hebt een mooi uitzicht over de vallei en in de verte zie je de contouren van Perth city.

Wat een huizen zeg, met 4 slaapkamers, 2 badkamers, dubbele garage, swimmingpool, videokamer, noem maar op. Elk huis krijgt standaard een airco in alle kamers.

Angeline en ik kijken elkaar aan en zeggen tegelijk lachend 'zo'n huis wil ik ook wel'.

Wel wat ver weg van je werk zeg ik dan gekscherend.

Maar goed, een beetje dagdromen mag toch wel.

Vanmiddag zijn we op tijd terug, want dan komt de rest van de familie ons verwelkomen en een beetje bijpraten.

Sebastiaan heeft zijn DS bij zich. Dineke heeft ook een DS liggen en zegt, dat als de jongens vanmiddag komen om gedag te zeggen ze samen spellejtes kunnen doen dan. Nou, dat wilt ie wel.

Het wordt een drukke middag, veel praten, veel luisteren, alles in het Engels. Het gaat ons redelijk goed af, wat wil je als je al 5 weken hier bent en alleen maar Engels moet praten.

We praten ook over het weer. Tja, wennen voor ons hoor, het is winter maar toch morgen 24 graden verwacht met veel zon.

Dan gaan we morgen naar het park bij Yundalupmet de wilde papagaaien om ze te voeren met eigen meegebracht zaad/voer. We zijn er al 2 keer geweest tijdens onze vorige vakanties maar het blijft grappig om te zien dat de papagaaien op je handen komen zitten om het voer te eten.

Dineke stelt dan voor om gelijk te gaan BBQ-en daar. Lijkt ons een prima plan.

Hier in Australië is het heel normaal om buiten te BBQ-en, in haast elk park zijn BBQ's aanwezig waar je voor AU$ 2,- een uur lang je vlees en groenten kan braden.

We kunnen haast niet wachten tot het morgen is.

vertrek ayers rock naar perth

Okee, de laatste keer wakker worden in een hotelkamer/resort.

Opnieuw een priemende zon door het slaapkamergordijn, brrrrr wel koud, rond 5 graden.

Angeline port mij in de zij en zegt: ga jij even de zonsopgang filmen op het terras, die beelden hebben we nog niet, wel van de zonsondergang.

Nou vooruit dan, ik sta op en neem de foto- en filmcamera mee op het terras.

Ja hoor, daar is ie weer, die ploertendoder. Wauw, weer een amazing beeld buiten. Die geel, groen, blauwe gloed van de lucht met aan de horizon de uluru. Dit moet je gezien hebben.

Ik sta buiten te wachten en maak elke minuut een foto vanuit hetzelfde standpunt, leuk voor later om al die foto's in 1 lijst te plaatsen van donker naar licht.

Ik hoor vanuit de slaapkamer een luide roep van Angeline naar Sebas zo van 'schiet eens ff op, we moeten alles inpakken, want we gaan hier weg met het vliegtuig'.

Dus ik stop mijn foto- en filmopnamen en ga meedoen met het inpakken.

Wat een zooi hebben we weer verzameld aan folders, bonnetjes en vooral nieuwe t-shirts en souvenirs zoals cap-pins.

De koffers ploffen zowat uit elkaar, maar alles zit erin.

De zware dingen hebben we in de handbagage en hopen zo zonder overgewichtin te checken.

Ik haal de auto, die staat op een parkeerplaats ver van ons appartement af en rijd deze tot vlak bij.

De 3 koffers erin, de handbagage (1 minikoffer en 2 rugzakken)erbij plus 2 vesten en 1 jasen dat is het dan. O ja, en de 2 koeltassen met chocolade ook nog.

Na het uitchecken in het resort gaan we eerst nog de auto volgooien met opnieuw peperdure brandstof (nu AUS$ 2,14).

Dan op naar het vliegveld waar we gisteren ook geweest zijn voor de helikoptervlucht.

Het stelt niet veel voor het vliegveld, er is slechts 1 laag gebouw waar alles gedaan wordt, aankomst, vertrek, coffeeshop, winkel met souvenirs, wachtkamer.

De auto uitgeladen en op de P-plaats gezet. Gelukkig kan ik de autosleutels in een daarvoor bestemde box deponeren, we hoeven niet te wachten op iemand van de autoverhuur.

Het is nu 10 uur in de ochtend en we gaan pas om half twee de lucht in. Fijndat er al ingecheckt kan worden, dus koffers inleveren, benieuwd naar het gewicht.

De 1e 25 kilo, de 2e 24 kilo en de 3e 21,5 kilo. Ik denk, oké bijbetalen, maar wat blijkt, we mogen 23 kilo de man meenemen, dus geen toeslag. Pffffff wij blij.

Dan de handbagage door de scanner en wij door het detectiepoortje. Alles in orde tot een dame mij roept en zegt even mee te komen om te checken of ik mogelijk explosieven bij me heb of iets dergelijks. Dit is dus de 2e keer dat ik de l*l ben.

Het loopt weer goed af en we komen in de wachtruimte. Het is hier muisstil, we zijn de enigen.

Tot een uur voor vertrek, 3 bussen komen eraan en ze spugen letterlijk hun inzittenden eruit.

Nu is het wel veel drukker ineens.

Dan om 1 uur komt het vliegtuig eraan en stopt precies voor onze neus. Zo kunnen we de hele procedure volgen.

Zeker 80 passagiers stappen uit via een ouderwetse trap, de koffers gaan eruit en een brandstofauto komt langszij.

Dan onze koffers erin, de catering wordt aan boord gebracht, de schoonmaakploeg gaat het vliegtuig in.

Om 13:20 mogen wij boarden (Quantas), ik denk zo'n 50 passagiers stappen met ons binnen, dus plek genoeg. We zitten bij de nooduitgangen en hebben zodoende heeeeel veel beenruimte.

De overige mensen in de wachtruimte pakken blijkbaar het volgende vliegtuig naar Sydney .

10 minuten later gaan we al de lucht in, dat is rap zeg.

Angeline filmt het hele gebeuren en we nemen afscheid van de outback met zijn rode zand.

De crew verzorgt ons goed, drinken en eten (lunch)en weer drinken.

Na dik 2 uur zien we Perth aan de horizon verschijnen. Het vliegtuig daalt snel en voor we het weten staan we al weer op vaste bodem van het 'domestic' vliegveld omdat we een binnenlandse vlucht hebben.

Jeetje, hier is het iets koeler lijkt ons.

We lopen door de slurf naar het hoofdgebouw en willen wachten op onze koffers. Maar die liggen al op de band en we moeten ons haasten om niet nog een ronde te wachten.

Ik bel de familie om te zeggen dat we er zijn. Brian, Angeline's neef, zegt ons om te wachten bij de kiss&ride, dan pikt ie ons op.

We lopen naar buiten en vallen bijna om van de hitte. Zo, dus in Perth is het ook warm vandaag, de zon steekt hier ook.

Het is ontzettend druk hier, veel mensen die afgezet worden met de auto, een hele file.

Wij wachten, en wachten, en wachten.

Ik bel Brian nog eens op zijn mobile. Hij neemt op en zegt, dat ie binnen 5 minuten erzal zijn.

We wachten weer 10 minuten, maar nog geen spoor van Brian.

Ik bel nog eens. Of we nog even willen wachten, hij is al op het vliegveld aangekomen, maar het is erg druk.

Dan komt ie met zijn Hyundai Sonata aanrijden. Onze bagage past er net in inclusief ons drieën.

We zijn net op peekhour aangekomen, d.w.z. elke dag vertrekken er vliegtuigen vanaf dit vliegveld vol met arbeiders naar de mijngebieden in het noorden van Australië, dus we hebben een beetje pech, maar goed, we zijn nu onderweg naar Brians huis.

De trip duurt toch wel een half uur tot we de oprit oprijden van de dubbele garage van zijn huis.

Dineke, zijn vrouw en Angeline's nicht, staat buiten opstraat en wijst naar haar pols zo van 'wat duurde dat lang zeg'.

Alles uitladen naar onze eigen slaapkamers in hun huis en dan omkleden voor iets luchtigers.

De koffie en thee staat klaar en we gaan buiten op de veranda zitten en komen een beetje terug in de werkelijkheid.

Weer een dag van inpakken, haasten en uitpakken, voorlopig de laatste tot over 12 dagen.

We vertellen over van alles wat we gedaan hebben en spreken af, dat we morgen een louzy dag zullen nemen, niets doen, laid back en dat soort dingen.